چند نکته پیرامون گفته های آقای سخنگو.

سخنگوی دستگاه قضا می گوید : "بر اساس مصوبه298 شورای عالی امنیت ملی، سیاستهای خبری و رسانه ای از سوی دبیرخانه شورا، تدوین و به همه رسانه ها از جمله رسانه ملی، مطبوعات و خبرگزاریها ابلاغ می شود.این کارگروه در جریان فتنه سال ۸۸ که عده ای حاضر به تمکین در برابر قانون نشدند و کشور را با آشوب مواجه کردند، در دولت سابق در خصوص رئیس جمهور اسبق تصمیم گرفت، وی ممنوع التصویر شود، و اخبار و تصاویر وی در رسانه ها منعکس نشود."

1- طبق گفته ی جناب سخنگو مصوبه ای در شورای عالی امنیت ملی مبنی بر ممنوع التصویری و ممنوع الخبری خاتمی نداریم و آن مصوبه ای که در این مدت بر روی آن مانور می دادند یک مصوبه ی کلی است که  "سیاستهای خبری و رسانه ای را به همه رسانه ها از جمله رسانه ملی، مطبوعات و خبرگزاریها ابلاغ می کند".

2- طبق گفته ی رییس شورای عالی امنیت ملی به نقل از دبیر این شورا چنین تصمیمی در دبیرخانه شورا هم گرفته نشده. جناب سخنگو که عضو این نهاد نیستند به چه دلیلی اصرار دارند که این تصمیم را به این شورا منتسب کنند؟

3- طبق گفته ی سخگوی قوه قضاییه این تصمیم در دبیرخانه ی شورای عالی امنیت ملی در زمان سعید جلیلی و دولت سابق گرفته شده و دلیلش هم "فتنه 88" بوده است. در نتیجه می شود گفت تصمیم گرفته شده باید در همان حوالی سال 88-89 از طرف دادستانی به رسانه ها ابلاغ شده باشد. اگر این را بپذیریم این سوال پیش می آید که چگونه است که از آن سال تا زمستان 93 خبری از این محدودیت نبود و به یکباره دادستان محترم از این تاریخ شروع به سخت گیری های شدید و بی سابقه علیه رسانه ها در این موضوع کرده است؟

4- بهتر است آقایان روحانی ، لاریجانی و شمخانی بعنوان افرادی که علنا همراهی نکردن خود را با این تصمیم اعلام کرده اند با مردم صریح سخن بگویند و دامن شورای عالی امنیت ملی و دبیرخانه آن را از این ننگ پاک کنند.

5- جناب اژه ای گفته اند: "حتی اگر مصوبه شورای عالی امنیت ملی در این باره وجود نداشت، دادستان تهران براساس اختیارات و وظایف قانونی خود دستور قضایی در این خصوص صادر کرده است".

بسیار هم عالی. پس اگر دادستان چنین اختیاری دارد و چنین هم کرده است بهتر است دستگاه قضا مسئولیت تصمیماتش را خودش بر عهده بگیرد و دیگران را وارد این بازی نکند.

6- حضرت آقای سخنگو هم اگر در خلوت خود به این نتیجه رسیدند که در این مدت با پاسخ هایی که به رسانه ها در این موضوع دادند آن ها را سرکار گذاشته بودند عذرخواهی کنند. عذر خواهی قدر آدمی را افزون می کند.

یک نکته از هزاران.(بخش دوم)

اقلیت پیروز.

درباره ی اینکه در انتخابات 94 کدام جریان سیاسی به موفقیت رسیده است نظرات مختلفی ارائه شده. عده ای از آن جهت که جریان اصولگرا توانسته است اکثریت (بیش از 50 درصد) کرسی های مجلس را بدست آورد این جریان سیاسی را پیروز انتخابات معرفی می کنند. اما واقعیت ماجرا کمی با این ظاهرش متفاوت است. واقعیت ماجرا این است که جریان اصلاحات در قضیه ی تعیین صلاحیت ها تبدیل به "شیر بی یال و دم و اشکم" شد و در نتیجه در عرصه ی رقابت کاندیداهای اصولگرا چند برابر کاندیداهای این جریان بودند.از این رو اینکه جریان اصولگرا اکثریت را بدست آورد طبیعی و قابل پیش بینی بود اما آنچه که غیر قابل پیش بینی بود کسب 40-45 درصد کرسی های مجلس توسط جریان اصلاحات بود.(مقصود از جریان اصلاحات فهرست هایی است که این جریان سیاسی از آن حمایت کرده است نه لزوما افرادی که گرایش سیاسی – اندیشه ای اصلاح طلبانه دارند). قطعا برای یک جریان سیاسی که به هزار و یک دلیل در انتخابات مجالس هفتم و هشتم و نهم در کما بود و در مجلس نهم به وضع اسفباری رسیده بود به شکلی که تعداد نمایندگان حامی این جریان در این مجلس به عدد انگشتان دو دست هم نمی رسید طبیعی است که از نتیجه ی کسب شده شادمان باشد و خود را اقلیت پیروز این رقابت بداند. 

یک نکته از هزاران.(بخش اول)

نتایج انتخابات 94 ؛ "برد – برد" ی دیگر.

"برد – برد" تعبیری است که در این دو سه سال اخیر زیاد شنیده می شود. سیاست کارآمدی که توانست معضل 12 ساله ی پرونده ی هسته ای را رفع کند و در صورت اذن رهبری نظام می تواند دیگر تنش های سیاست خارجه ی ایرانی را هم به حداقل برساند و رفع کند. نتایج انتخابات 94 هم به تعبیری همان "برد – برد" بود. به این معنا که اصولگرایان با کسب اکثریت کرسی های مجلس پیروز ظاهری انتخابات شدند و اصلاح طلبان هم با پیروزی قاطعشان در تهران و همچنین کسب حدود 40-45 درصد کرسی های مجلس در کلیت انتخابات توانستند به نسبت سه دوره ی قبل مجلس خود را در جایگاهی متفاوت از قبل در سپهر سیاسی ایران قرار دهند. بر آنم که برای ادامه دار ماندن این حالت "برد – برد" نیاز است که عقلای جریان اصلاحات تدبیر لازم را به خرج دهند و با حمایت از اصولگرای معتدلی چون علی لاریجانی ریاست او بر مجلس را با رای قاطعی تضمین کنند. حضور محمد رضا عارف در صحنه ی رقابت برای ریاست مجلس آن هم در شرایطی که شانسی برای انتخاب شدن ندارد فقط ممکن است این "برد – برد" را خدشه دار سازد.

اگر بخواهیم از نگاهی دیگر با پیروز این انتخابات آشنا شویم باید کمی با مفهوم میانه روی و تندروی خود را آشنا کنیم. میانه رو ها اکثریتی هستند در دو جریان سیاسی عمده ی کشور و روحانی و دولت او از اینکه هر کدام از این دو اکثریت جریان اصولگرا یا اصلاح طلب رای مردم را کسب می کرد احساس پیروزی می نمود. به بیان دیگر برد روحانی و دولتش در شکست تندروها بود نه پیروزی این جناح یا آن جناح. اقلیت تندرو در جریان اصلاحات که با وجود سدی مثل شورای نگهبان خیال کاندیدا شدن هم در سرشان نبود. اقلیت تندرو در جریان اصولگرا هم با سد عدم انتخاب مردم روبرو شدند. در نتیجه آن هدف روحانی محقق شده است حالا چه امثال توکلی و ابوترابی وارد مجلس می شدند و چه در شرایط امروز که امثال عارف و مطهری توانسته اند رای اکثریت را کسب کنند.  

این فقط یک پیش بینی است.

پیش بینی ام  این است : مجلس 10 مجلسی باشد شبیه به مجلس 5 / آرام ، منطقی و  در تعامل با دولت / با ریاست علی لاریجانی / با اکثریتی از جریان اصولگرا در فراکسیونی با ریاست کاظم جلالی / و اقلیتی قدرتمند از جریان دیگر در فراکسیونی با ریاست محمدرضا عارف /  عارف و مطهری هم با رای بالایی انتخاب اول و دوم مردم  تهران .

از برگزیدن مسیر اعتدال هیچ کس ضرر نخواهد کرد.

مجلسی میانه رو ام آرزوست.

                                                  

احمد توکلی - علی مطهری - محمد رضا عارف - حسن سبحانی - کاظم جلالی - سید محمد حسن ابوترابی فرد - غلامرضا مصباحی مقدم - محمد صالحی منش - الیاس حضرتی - حسن غفوری فرد - سهیلا جلودار زاده - مرضیه وحید دستجردی - علیرضا محجوب - مصطفی کواکبیان - محمد علی وکیلی - پروانه مافی - محمود صادقی - احمد مازنی - عبدالرضا هاشم زائی - فرید موسوی - محمدرضا بادامچی - داوود محمدی - پروانه سلحشور - فاطمه سعیدی - علی نوبخت - مهدی شیخ - طیبه سیاووشی - محمد جواد فتحی - محمد رضا نجفی - بهروز نعمتی.

"کارما" ی دهه ی 60.

سوار ماشین زمان شویم و به سی سال پیش برگردیم . به دهه ی 60 . به رقابت های انتخاباتی برای ورود مجلس سوم. به آن زمان که جریان چپ (که بعد ها جریان اصلاحات از دامانش پدید آمد) به جریان راست (که بعد ها نامشان جریان اصولگرا شد) لقب "اسلام امریکایی" می داد. می دانید اختلافشان چه بود ؟ بر سر اینکه جریان راست حامی بخش خصوصی بود و معتقد به عدم دخالت گسترده ی دولت در امر اقتصاد و جریان چپ عاشق دولتی کردن همه چیز. الان که به این ماجرا فکر می کنیم برایمان خنده دار است. الان که دو جریان سیاسی - اندیشه ای کشور فهمیده اند "دولت تاجر خوبی نیست" و راه نجات اقتصاد هر کشور از بخش خصوصی می گذارد دیگر چنین دعوایی برایمان خنده دار است اما از آن خنده دار تر اینجاست که گروهی گروه دیگر را برای کسب چند رای بیشتر به دلیل همین اختلاف نظر اقتصادی طرفدار "اسلام آمریکایی" می دانست.

حال برگردیم به امروز. به امروز که نام لیستی را می گذارند "لیست انگلیسی". حضرات جریان اصلاحات ؛ دهه ی 60 را یادتان هست؟ لقب " اسلام امریکایی" دادن به رقیب را یادتان هست؟ حالا نوش جانتان. چوب خدا صدا ندارد.

اگر عینک اعتدال بر چشم بزنیم و به این دو ماجرا نگاه کنیم خواهیم دید نه جریان راست دهه ی 60  "اسلام امریکایی" بود نه لیست جریان اصلاحات در دهه ی 90  "لیست انگلیسی" است. همه ی ماجرا برای کسب چند رای بیشتر است و به خیالشان ذبح اخلاق باعث رای آوری است.

افراط مانند بومرنگ است. دیر یا زود به سوی فرد یا جریان افراط جو باز خواهد گشت.

بندگان آب و نان.

"اجازه بدید برنامه را با یک پیامک تلخ که به دستمان رسیده به پایان ببرم. پدری برای ما پیامک زده و گفته : من امروز پولی نداشتم که به دخترم بدم تا با تاکسی به مدرسه برود و برای همین به مدرسه نرفت و مجبور شدیم به مسئولان مدرسه بگوییم که او مریض بوده ؛ مجری رو به دوربین : مسئولین محترم دولت مردم از یک چنین وضعیت اقتصادی رنج می برند لطفا بیشتر به فکر باشید."

1- چرا می خندید ؟ ! این مطلب کاملا واقعی بود و چند شب پیش در برنامه "گفتگوی ویژه خبری" عنوان شد . حتما برای شما هم سوال پیش آمده که چرا این دختر با پای پیاده به مدرسه نرفت؟ یا چرا مثلا با اتوبوس و مینی بوس و مترو؟ یا این تاکسی مورد نظر این پدر محترم تاکسی خطی بود یا دربست؟ یا این پدر مهربان در روزهای پیش پول تاکسی دخترش را داشت و به یکباره در آن روز پولش تمام شد؟ یا این که این چه مدل از رنج معیشتی است که دخترشان هر روز با تاکسی به مدرسه می روند؟ یا از همه ی این ها مهمتر این که پدری که دچار چنین سختی بزرگ ممعیشتی (؟ !) شده است و طبیعتا ذهنش مغشوش و دلواپس وضع معیشتی خود و خانواده اش است چگونه در حوالی نیمه شب برنامه ی "گفتگوی ویژه خبری" با موضوع "اقتصاد مقاومتی" را به تماشا نشسته است و با خیال راحت به این برنامه پیامک هم می فرستد؟

2- واقعا این حضرات ملت را چه فرض کرده اند؟ از درد معیشت مردم و "از رنجی که می بریم" برای خودشان چه تعریفی دارند که نداشتن پول تاکسی می شود رنج معیشتی؟ آیا این ها تا به حال سری به روستاها و مناطق محروم کشور زده اند تا ببینند درد مردم پول تاکسی نیست بلکه یک پل ساده است تا در راه مدرسه در آب غرق نشوند؟ حتی نیازی نیست به مناطق دور افتاده بروند لطف کنند سری به حاشیه شهر تهران بزنند تا از نزدیک لمس کنند درد معیشت مردم چیست تا دیگر مجبور به خواندن پیامک های تخیلی نباشند.

3- البته این ها که نوشته ام "آب در هاون کوبیدن" است. چون این حضرات بندگان آب و نانند و عروسک های خیمه شب بازی پروژه ای که دیگران برایشان تعریف کرده اند : پروژه ی ابهام زایی و وارونه نمایی علیه دولت روحانی. 

4- وقتی چنین اتفاقات و برنامه هایی را در رسانه ای که ملی اش می خوانند شاهدم ناخودآگاه یاد جمله ی علیرضا زاکانی می افتم که چند سال پیش درباره ی وقایع 88 گفته بود : "در شمارش آراء صندوق رای مستقر در صداوسیما هفتاد (70) درصد به میرحسین رای داده بودند" 

به معنای دیگر خود این جماعت هم به حرف هایی که در جلوی دوربین ها به خورد ملت می دهند عقیده ای ندارند و رای و نظرشان چیز دیگری است. دقیقا به خاطر همین اشکال هم هست که حتی آن گروه از مردم که منتقد دولت هم هستند از این جور برنامه ها راضی نیستند و به دلشان نمی نشیند. در حالیکه برنامه ای مثل "ثریا" بواسطه ی اینکه نمودی از اعتقادات و باورهای قلبی تیم سازنده اش است برای این بنده هم که صدی نود حرف ها و نظراتشان را قبول ندارم و برخی شان را از اساس پرت و پلا می دانم هم شیرین و دلنشین می شود چه رسد به منتقدان دولت. 

بدون شرح.

حجت‌الاسلام سعیدی نماینده ولی فقیه در سپاه : "سپاه هیچ دخالتی در انتخابات نداشته، ندارد و نخواهد داشت ... ممکن است شورای نگهبان وظیفه بررسی صلاحیت ها را به برخی نهادها از جمله سپاه بسپرد و سپاه در این صورت به مراجع قانونی و رسمی پاسخ می‌دهد."

ماده 48 قانون انتخابات مجلس شورای اسلامی : "وزارت کشور و شورای نگهبان پس از وصول مشخصات داوطلبان ، روزانه لیست کامل آنها را تهیه و به منظور بررسی سوابق آنان در رابطه با صلاحیت های مذکور در این قانون به وزارت اطلاعات ، دادستانی کل ، سازمان ثبت احوال کشور و اداره تشخیص هویت و پلیس بین الملل در مرکز ارسال می دارد . مراکز مزبور موظفند ظرف پنج روز نتیجه بررسی را با دلیل و سند به وزارت کشور و شورای نگهبان اعلام نمایند."

ما ز یاران چشم یاری داشتیم...

اگر  در سرای دیگر از حضرت عالی چنین سوالی بپرسند چه پاسخی خواهید داشت.

شما که از تایید صلاحیت علمی سید حسن خمینی توسط حضرات آیات وحید خراسانی ، جوادی آملی ، موسوی اردبیلی ، راستی کاشانی ، صانعی و ... که بر منصوبانتان در شورای نگهبان حکم استادی داشته اند با خبر بودید ، شما که می دانستید او شش سال است در رده ای تدریس می کند که الزامش رسیدن به مرتبه اجتهاد است ، و از این دو مهمتر شما بعنوان فردی که خود در حوزه فقاهت از بزرگان هستید از رتبه ی علمی اش باخبربودید با چه حجتی از اختیاراتتان برای تصحیح تصمیم فقهای شورای نگهبان استفاده نکردید؟