راه علاج در همین نزدیکی است.
مفاسد اقتصادی گسترش پیدا می کند و به شکل همزمان مسئولان هم بر مبارزه با این مفاسد تاکید می کنند. بسیاری از مسئولان نظام هم بر خلاف بزرگنمایی های صورت گرفته در این ماجراهای نجومی مردمان پاکدستی هستند. پس مشکل کار کجاست که این مسئولان پاکدست که عزمشان هم برای مبارزه با فساد اقتصادی جزم است هر چه بیشتر تلاش می کنند کمتر نتیجه می گیرند؟ شاید راه را اشتباه می روند.
خوب است یکبار هم به این گزینه فکر کنند که شاید سال هاست راه را اشتباه می روند. شاید بعد از فکر کردن به این موضوع متوجه این نکته شوند که علاج این درد لزوما داغ و درفش نیست. در ساختار نفتی – دولتی "سلمان" ها و "ابوذر" ها هم دچار فساد خواهند شد حتی اگر خودشان نخواهند. این همه سال بگیر و ببند راه انداختیم چند صباحی هم انرژی مان را روی تغییر ساختار اقتصادی کشور بگذاریم شاید نتیجه ی بهتری حاصل شد.
نکته ی دیگر در مبارزه با فساد اقتصادی علاوه بر آن تغییر ساختار اقتصادی، آزادی دادن به رسانه ها و باز گذاشتن دستشان است. اینکه در قضیه ی حقوق های نجومی شاهد تشکر مسئولان دولتی از رسانه های افشاگر بودیم نوید روزهای خوبی را می داد که انگار مسئولان ما دارند یاد می گیرند قواعد بازی را ، اما خبر توقیف "معماری نیوز" سایت افشاگر ماجراهای نجومی در شهرداری تهران نشان داد که در بین مسئولان همچنان همان نگاه ماقبل نقد وجود دارد.
با بگیر و ببند راه انداختن بر ضد رسانه های افشاگر و بستن دستشان نمی توان به جنگ مفاسد اقتصادی رفت. با ترسو کردن رسانه ها فقط دست مفسدان بازتر می شود و اقلیتی ناپاک چهره ی مدیران نظام را خدشه دار خواهند کرد. دست رسانه ها را کمی باز بگذاریم آن وقت سودش نصیب همه ی آنانی خواهد که دلشان از مفاسد اقتصادی آزرده است.
حتما در چنین فضایی خطاهایی هم رخ خواهد داد ، بی مبالاتی ها و بی اخلاقی هایی هم اتفاق می افتد ، ضرر هایی به ناحق متوجه افرادی خواهد شد و ... اما برآیند ایجاد چنین فضایی و بالا رفتن سعه ی صدر مسئولان کمک همین رسانه ها به مبارزه ی جدی با فساد اقتصادی خواهد بود.
