حرف بسیار غلط آقای رییس جمهور.

                                   

حسن روحانی در جمع فرماندهان سپاه گفت : "نمی توان بین انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی فاصله ای قائل شد."

این صحبت رییس جمهور از غلط ترین حرف هایی بود که ایشان در طول این دو سال گفته است. حرفی که علاوه بر اشتباه بودن بسیار هم خطرناک است. مگر اینکه طبق معمول "آشنا" ی رییس جمهور بیاید و آن را به جور درست تفسیر کند.

چرا غلط است؟

طبق این جمله ی جناب روحانی انقلاب اسلامی مساوی است با نظام جمهوری اسلامی. یعنی ظرف مساوی است با مظروف. پس هر آنچه اشکال که در این نظام دیده ایم و می بینیم و خواهیم دید به انقلاب اسلامی برمی گردد و آرمان هایش. در حالیکه آرمان های انقلاب (استقلال - آزادی - جمهوریت - اسلامیت) فطری هستند. انقلاب اسلامی محکی است برای نمره دادن به نظام جمهوری اسلامی و نمی توان انقلاب اسلامی را مساوی با نظام جمهوری اسلامی دانست. نظامی که مثل هر نظام دیگری دارای اشکالاتی است و مسئولان ارشدش از جمله همین آقای رییس جمهور به آن واقف و معترفند و در تلاش برای رفع آن ها. 

اشکال هایی که با مقایسه عملکرد نظام با انقلاب اسلامی و آرمان هایش می شود یافتشان.

اما چرا خطرناک است؟

خطر بزرگ این جور اظهار نظرها از دو جنبه قابل بررسی است. اولین خطرش این است که با چنین مبنایی هر آنچه خطا و جفا و اشکال که در این نظام رخ دهد به پای انقلاب 57 مردم ایران نوشته خواهد شد و آن آرمان های بلند را خدشه دار خواهد کرد. خطر دومش این است که آنان که منتقد ومعترض جریان رسمی هستند بیش از گذشته دچار محدودیت خواهند شد چون جناب روحانی گفته است نظام همان انقلاب است و طبیعتا با چنین نگاهی آنان که منتقد نظام باشند ضد انقلاب محسوب می شوند.

نقطه ی عطف.

قریب به چهل سال بود که جریان رسمی کشور با رسانه ها و تریبون های پر سر و صدایش به ما مردم با صدای بلند اعلام می کرد که فریب "شیطان بزرگ" را نخورید که دعوای دموکرات و جمهوری خواه "بازی" است که این اختلاف زیادشان در مسائل مختلف "جنگ زرگری" است. گول نخورید که "سگ زرد برادر شغال" است. 

حالا بعد از گذشت سالهای زیاد از راس نظام سخنی شنیده می شود که می توان آن را نقطه ی عطف تاریخ دیپلماسی جمهوری اسلامی دانست. جمله ای که در بین جمله های همیشگی و مورد پسند جریان رسمی حتما گم خواهد شد و روی آن مانور داده نمی شود.

آن جمله این بود : "دعوایی که در آمریکا هست، دعوای واقعی است؛ بنده عقیده ندارم که دعوای صوری و ظاهری است، واقعاً اختلاف دارند".

این فهم تازه از روابط اصحاب قدرت در امریکا می تواند آغازی باشد بر استفاده از یک فرصت عظیم که سالها با تحلیل های عوامانه ی "سگ زرد برادر شغال" از آن غفلت شده است : فرصت بزرگ شکاف پر نشدنی دو نگاه در امریکا.

البته سال ها قبل تر از اینکه حضرت ایشان به این نتیجه برسند و آن را به شکل علنی اعلام کنند وزیر خارجه ی فعلی که آن زمان نماینده ی ایران در سازمان ملل بود سیاست اصلی اش استفاده کردن از همین اختلاف بین دو حزب و عمیق تر کردن این اختلافات در خصوص نوع مواجهه با جمهوری اسلامی بود که به دلیل عدم پشتیبانی قدرت رسمی از این روش طبیعتا به نتایج ملموسی هم نمی رسید. اما امروز محمد جواد ظریف با همان نگاه وزیر خارجه است و رهبری نظام فهم درستی از روابط و اختلافات دو حزب شریک در قدرت در امریکا ارائه می دهد و سیاست رسمی و اعلام شده ی دولت هم "مدیریت تنش بین ایران و امریکا" است. از این سه فاکتور می شود نتیجه گرفت افق روشنی برای دوران تازه ی پسا برجام در حوزه ی روابط پیچیده ی ایران - امریکا پیش روست.