نقطه ی عطف.
قریب به چهل سال بود که جریان رسمی کشور با رسانه ها و تریبون های پر سر و صدایش به ما مردم با صدای بلند اعلام می کرد که فریب "شیطان بزرگ" را نخورید که دعوای دموکرات و جمهوری خواه "بازی" است که این اختلاف زیادشان در مسائل مختلف "جنگ زرگری" است. گول نخورید که "سگ زرد برادر شغال" است.
حالا بعد از گذشت سالهای زیاد از راس نظام سخنی شنیده می شود که می توان آن را نقطه ی عطف تاریخ دیپلماسی جمهوری اسلامی دانست. جمله ای که در بین جمله های همیشگی و مورد پسند جریان رسمی حتما گم خواهد شد و روی آن مانور داده نمی شود.
آن جمله این بود : "دعوایی که در آمریکا هست، دعوای واقعی است؛ بنده عقیده ندارم که دعوای صوری و ظاهری است، واقعاً اختلاف دارند".
این فهم تازه از روابط اصحاب قدرت در امریکا می تواند آغازی باشد بر استفاده از یک فرصت عظیم که سالها با تحلیل های عوامانه ی "سگ زرد برادر شغال" از آن غفلت شده است : فرصت بزرگ شکاف پر نشدنی دو نگاه در امریکا.
البته سال ها قبل تر از اینکه حضرت ایشان به این نتیجه برسند و آن را به شکل علنی اعلام کنند وزیر خارجه ی فعلی که آن زمان نماینده ی ایران در سازمان ملل بود سیاست اصلی اش استفاده کردن از همین اختلاف بین دو حزب و عمیق تر کردن این اختلافات در خصوص نوع مواجهه با جمهوری اسلامی بود که به دلیل عدم پشتیبانی قدرت رسمی از این روش طبیعتا به نتایج ملموسی هم نمی رسید. اما امروز محمد جواد ظریف با همان نگاه وزیر خارجه است و رهبری نظام فهم درستی از روابط و اختلافات دو حزب شریک در قدرت در امریکا ارائه می دهد و سیاست رسمی و اعلام شده ی دولت هم "مدیریت تنش بین ایران و امریکا" است. از این سه فاکتور می شود نتیجه گرفت افق روشنی برای دوران تازه ی پسا برجام در حوزه ی روابط پیچیده ی ایران - امریکا پیش روست.
