"اجازه بدید برنامه را با یک پیامک تلخ که به دستمان رسیده به پایان ببرم. پدری برای ما پیامک زده و گفته : من امروز پولی نداشتم که به دخترم بدم تا با تاکسی به مدرسه برود و برای همین به مدرسه نرفت و مجبور شدیم به مسئولان مدرسه بگوییم که او مریض بوده ؛ مجری رو به دوربین : مسئولین محترم دولت مردم از یک چنین وضعیت اقتصادی رنج می برند لطفا بیشتر به فکر باشید."
1- چرا می خندید ؟ ! این مطلب کاملا واقعی بود و چند شب پیش در برنامه "گفتگوی ویژه خبری" عنوان شد . حتما برای شما هم سوال پیش آمده که چرا این دختر با پای پیاده به مدرسه نرفت؟ یا چرا مثلا با اتوبوس و مینی بوس و مترو؟ یا این تاکسی مورد نظر این پدر محترم تاکسی خطی بود یا دربست؟ یا این پدر مهربان در روزهای پیش پول تاکسی دخترش را داشت و به یکباره در آن روز پولش تمام شد؟ یا این که این چه مدل از رنج معیشتی است که دخترشان هر روز با تاکسی به مدرسه می روند؟ یا از همه ی این ها مهمتر این که پدری که دچار چنین سختی بزرگ ممعیشتی (؟ !) شده است و طبیعتا ذهنش مغشوش و دلواپس وضع معیشتی خود و خانواده اش است چگونه در حوالی نیمه شب برنامه ی "گفتگوی ویژه خبری" با موضوع "اقتصاد مقاومتی" را به تماشا نشسته است و با خیال راحت به این برنامه پیامک هم می فرستد؟
2- واقعا این حضرات ملت را چه فرض کرده اند؟ از درد معیشت مردم و "از رنجی که می بریم" برای خودشان چه تعریفی دارند که نداشتن پول تاکسی می شود رنج معیشتی؟ آیا این ها تا به حال سری به روستاها و مناطق محروم کشور زده اند تا ببینند درد مردم پول تاکسی نیست بلکه یک پل ساده است تا در راه مدرسه در آب غرق نشوند؟ حتی نیازی نیست به مناطق دور افتاده بروند لطف کنند سری به حاشیه شهر تهران بزنند تا از نزدیک لمس کنند درد معیشت مردم چیست تا دیگر مجبور به خواندن پیامک های تخیلی نباشند.
3- البته این ها که نوشته ام "آب در هاون کوبیدن" است. چون این حضرات بندگان آب و نانند و عروسک های خیمه شب بازی پروژه ای که دیگران برایشان تعریف کرده اند : پروژه ی ابهام زایی و وارونه نمایی علیه دولت روحانی.
4- وقتی چنین اتفاقات و برنامه هایی را در رسانه ای که ملی اش می خوانند شاهدم ناخودآگاه یاد جمله ی علیرضا زاکانی می افتم که چند سال پیش درباره ی وقایع 88 گفته بود : "در شمارش آراء صندوق رای مستقر در صداوسیما هفتاد (70) درصد به میرحسین رای داده بودند"
به معنای دیگر خود این جماعت هم به حرف هایی که در جلوی دوربین ها به خورد ملت می دهند عقیده ای ندارند و رای و نظرشان چیز دیگری است. دقیقا به خاطر همین اشکال هم هست که حتی آن گروه از مردم که منتقد دولت هم هستند از این جور برنامه ها راضی نیستند و به دلشان نمی نشیند. در حالیکه برنامه ای مثل "ثریا" بواسطه ی اینکه نمودی از اعتقادات و باورهای قلبی تیم سازنده اش است برای این بنده هم که صدی نود حرف ها و نظراتشان را قبول ندارم و برخی شان را از اساس پرت و پلا می دانم هم شیرین و دلنشین می شود چه رسد به منتقدان دولت.
