خواب زمستانی فراکسیون امید در فصل تابستان.

فراکسیون "امید" که در ابتدا با حدود 110 نفر کار خود را آغاز کرد در این روزها تعداد اعضایش به 70 نفر رسیده است. دلیل این ریزش اعضا را می توان در اشتباه جریان اصلاحات در موضوع انتخاب رییس مجلس جست و جو کرد. یکسان دانستن فهرست ائتلافی "امید" با جریان اصلاحات باعث شد که عارف در رقابتی وارد شود که نتیجه اش از قبل روشن بود. اما این 70 نفره شدن فراکسیون "امید" این امید را به ناظران صحنه ی سیاست داد که حداقل این تعداد تکلیفشان روشن است و اصلاح طلب اند اما حضرات "امیدی" این امید را هم ناامید کردند.

به این وقایع توجه کنید : حقوق های نجومی،انتشار فایل صوتی مرحوم منتظری،اعلام ممنوعیت برگزاری کنسرت های در مشهد،گذشت دو هزار روز از حصر کاندیداهای معترض به انتخابات88 ، افزایش محدودیت ها برای فعالیت خاتمی و ...

حداقل انتظار از یک تشکل اصلاح طلب این است که در برابر این موضوعات واکنشی از خود نشان دهد اما فراکسیون "امید" ترجیح داده است با سکوت از کنار این مسائل بگذرد. موضع گیری هایی گاه و بی گاه محمود صادقی ، الیاس حضرتی و حتی خود آقای عارف  و چند نفر دیگر موضع گیری های شخصی این آقایان محسوب می شود و در جای خود شاید بتواند مفید باشد اما هیچکدام از این اظهار نظرها تبدیل به موضع رسمی فراکسیونی نشده است. اعضای فراکسیون "امید" اگر در این توهم اند که با سکوت و عدم موضع گیری در این قبیل مسائل می توانند تایید صلاحیتشان در دوره ی بعدی را تضمین کنند خوب است که یک نفر پیدا شود و از خواب ناز بیدارشان کند. شورای نگهبان نشان داده است که برای رد صلاحیت افراد از سکوتشان هم می تواند دلیلی بتراشد، پس بهتر است که اعضای این فراکسیون ، امید آنان که با رایشان بر صندلی بهارستان تکیه زده اند را ناامید نکنند و از خواب زمستانی در فصل تابستان برخیزند.