اگر جای ارتشی های عزیز بودم ...
حسن عباسی و حرف هایش آنقدری که از طرف رسانه های متعلق به دو سوی سپهر سیاست ایران بزرگنمایی می شود اهمیت ندارد و خودِ این بزرگنمایی ها یکی از دلایل مشتبه شدن امر بر وی است. استراتژیست ! قصه ی ما که اصولا عادت به بیان مطالب شاذ و عجیب دارد این بار از ارتش گفته است و این نظریه را ارائه داده که "اگر کشور را آب ببرد ارتش را خواب می برد". ارتشی های عزیز ما هم ناراحت و دلواپس شده اند و خطاب به او گفته اند که ما در دفاع هشت ساله و کجا و کجا از خاک این کشور دفاع کرده ایم ، حرفت را پس بگیر و عذرخواهی کن و گرنه سروکارت با عدلیه است.
اگر جای ارتشی های عزیز بودم نه تنها کار را به اعتراض رسانه ای و شکایت قضایی نمی کشاندم بلکه سر تا پای عباسی را هم طلا می گرفتم. تعجب نکنید ، دلیل این حرفم خیلی ساده است ؛ در برابر آن "آبی" که جناب عباسی و همفکرانش در توهمشان به این نتیجه رسیده اند که دارد کشور را می برد طبق قانون و دستور مرحوم امام و رهبری فعلی نظام ، نظامیان باید در "خواب" باشند و اتفاقا این در خواب بودن ارتش در برابر چنین موضوعاتی درست ترین کاری است که آنها می کنند.
این که ارتش خودش را درگیر سیاست بازی ها نمی کند ، با دولت های منتخب اکثریت سر جنگ ندارد ، دولت موازی تشکیل نمی دهد ، خرج چند خبرگزاری و نشریه را برای نابود کردن هر که مثل خودش نمی اندیشد از بیت المال نمی دهد ، در هر انتخاباتی برای پیروزی اقلیتی تندرو در یک جریان سیاسی وارد میدان نمی شود ، هر روز درباره ی مسائل مختلف اقتصادی و فرهنگی و سیاسی اظهار نظر نمی کند ، فعالیت های اقتصادی را با حضور نابجا مختل نمی کند ، هر روز با اعمال و گفته های رنگارنگ برای نظام در حوزه ی سیاست خارجی هزینه تراشی نمی کند و ... همه ی این ها و مثل این ها اتفاقا افتخار ارتش است و باید خطاب به آقای عباسی گفت :
خیلی ممنون بزرگوار ! طبق تعریف شما از "آب" و "خواب" ارتش جمهوری اسلامی ایران وقتی کشور را آب ببرد در خواب است و به این در خواب
بودن هم افتخار می کند.
