مقامات محترم ، نظام در خطر است ، به داد این آمار برسید.
"رای مردم رای به نظام است" . "مردم با رایشان نشان دادند که همچنان به نظام اعتماد دارند" . " پیروز واقعی انتخابات نظام است که توانسته این مشارکت بالا را سبب شود" . "رای مردم رای به امام و رهبری است" . "رای مردم نشانه پایبندی مردم به آرمان های انقلاب است".
این جملات و مانند آن ، سالهاست که بعد از هر انتخاباتی توسط جریان رسمی تبلیغ می شود. اگر بخواهیم این جملات را بپذیریم باید خودمان را برای شنیدن مفهوم مخالفی که از آن استخراج می شود هم آماده کنیم. مفهوم مخالف جملات بالا این می شود که "آنان که رای نمی دهند با نظام ، با اعتماد به نظام ، با امام و رهبری و با آرمان های انقلاب میانه ی خوبی ندارند"
حالا با دانستن مفهوم مخالف آن جملات بیاییم نگاهی کنیم به آمار رای دهندگان در تهران طی سی سال گذشته : میانگینش می شود حدود 43 درصد.
معنایش این است که حدود 60 درصد به شکل میانگین در این شهر رای نمی دهند. ممکن است عده ای بگویند که یک شهر در میان این همه شهر "ایران اسلامی" چه اهمیتی دارد؟
اگر به این فکر کنیم که این شهر تمام امکانات مادی و اطلاع رسانی را در اختیار دارد و آن را مرکز ام القری جهان اسلام می خوانند و مرکز جمهوری اسلامی است و از همه ی این ها مهمتر جمعیتش از گرد هم آمدن مردمی از همه جای ایران عزیز ما تشکیل شده آن وقت خواهیم دید که این ماجرا آن قدر ها هم بی اهمیت نیست.
می شود دل خوش بود به جمعیتی که هر ساله برای روز قدس و 22 بهمن به خیابان ها می ریزند. می شود دل خوش بود به میانگین 60 درصدی که در کل کشور در هر انتخابات مجلس به شکل میانگین شرکت کرده اند. می شود اصلا این 60 درصد عدم مشارکت مردم ساکن در تهران را ندید گرفت و بی اهمیت دانستشان و پنبه در گوش نهاد و خواسته هایشان را نشنید.
همه ی این ها می شود اما خوب است که بزرگان نظام به فکر باشند برای این 60 درصد. بزرگان به داد این آمار برسید. نظام در خطر است.
