اختلاف معنا دار.

اگر به نتایج انتخابات مجلس در دوره های مختلف نگاهی بیندازیم خواهیم دید که رای حدود 1/5 میلیونی محمدرضا عارف و علی مطهری در این پنج شش دوره ی اخیر بی سابقه بوده است.این تعداد رای که نسبت به دیگر نفرات فهرست امید هم فاصله ی خوبی دارد قطعا بی دلیل و حکمت نیست. بر آنم که دلیل اصلی رای بالای این دو نفر صراحت نسبی شان در خصوص مسائل سیاست داخلی است. در بین کاندیداهایی که از سد شورای نگهبان عبور کردند خیل عظیم نامزدهای جریان اصولگرا که تکلیفشان در این زمینه روشن بود و جز "بله قربان" گویی در حوزه ی سیاست داخلی از آن ها انتظاری نیست ، در بین اصلاح طلبانی هم که با اقبال بلند از این سد عبور کردند اکثریت قریب به اتفاقشان چهره های ناشناخته ای بودند و اثری از آن ها در بزنگاه های سیاسی نبود. آن تعدادشان هم که شناخته شده بودند معمولا از موضع گیری صریح در این عرصه اجتناب می کردند. اما عارف و مطهری با اینکه شاید از نگاه اقلیت تندرو در جریان اصلاحات "بدلی و نفوذی" باشند اما حداقلش این بود که در موضوعاتی مثل حصر آن سه نفر یا محدودیت های بی موردی که برای خاتمی ایجاد کرده اند صریح موضع گرفتند و معتقدم این رای بالا و اختلاف رایشان نسبت به نفرات دیگر لیست امید به همین موضع گیری های صریحشان نسبت به این مسائل باز می گردد.

در نتیجه بهتر است که حضرات دیگر راه یافته به مجلس از جریان اصلاح و اعتدال هم این جور صراحت و شجاعت را سرلوجه ی کار خود قرار دهند و از ترس مرگ (رد صلاحیت) خودکشی نکنند.