1- در جریان بررسی طرحی در مجلس که مجوز اجرای برجام به دولت بود طلبه ی جوانی به همراه خانواده اش در جلوی مجلس تحصن کرد و بعد از گذشت چند روز "جوانان پر شور و انقلابی" به این تحصن کننده اضافه شدند و تعداد زیادی جلوی مجلس دست به تحصن زدند. این تحصن ادامه داشت تا زمانی که از طرف رهبری نظام به آن ها پیغام داده شد که سخن شما توسط مسئولین شنیده شد و حضرت ایشان راضی به ادامه ی این تحصن نیستند.
2- در آذر ماه 90 "جوانان پر شور و انقلابی" به سفارت بریتانیا در تهران حمله کردند و آن جا را چند ساعتی اشغال نمودند. در مرداد ماه 91 رهبری نظام این کار را اشتباه نامیدند و با آن مخالفت کردند.
3- صبح روزی که واقعه ی آتش زدن و ایجاد خسارت به سفارت عربستان در شب هنگامش رخ داد وزارت کشور به مسئولین اطلاعیه ی هشدار آمیزی ارسال کرد و با توجه به اطلاعات و تجارب گذشته از احتمال وقوع چنین حادثه ای خبر داد.
4- طبق بیانات رهبری نظام در این شش سال گذشته می توان به این نتیجه رسید که پایه ی اصلی بصیرت اعلام موضع شفاف و صریح و به موقع است.
با جمع این چهار مورد به این پرسش می رسیم که به واقع آیا رهبری نظام نمی توانستند پیش از شروع تجمع "جوانان پر شور و انقلابی" یک بیانیه دو خطی بنویسند و از آن ها بخواهند که این تجمع را در جایی غیر از جلوی سفارت یک کشور برگزار کنند؟
اگر عدم اعلام موضع شفاف و صریح و به موقع رهبران جریان معترض به انتخابات88 درباره ی آشوبگری هایی که در وقایع 88 رخ داد کار غلطی بود _ که بود _ عدم اعلام موضع شفاف و صریح و به موقع رهبری نظام بعد از گذشت چند روز از آشوبگری "جوانان پر شور و انقلابی" هم کار غلطی است که با مفهوم بصیرت منافات دارد.
ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم / جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم
عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است / کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم
